Smá hugleiðing.

Ég er búin að vera í smá fíi, ég skrapp til Madridar höfuðborg Spánar,þar naut ég lífsins, fór ekki á nein söfn í þetta sinn, en naut þess að borða góðan mat og skoða mannlífið sem er glæsilegt og oft mjög skrautlegt. Ég var á útiveitingastað í einu úthverfi  Madrídborgar þar sé ég mann í hörku samræðum við sjálfan sig,þetta var vel til hafður maður en vel valltur enda búinn að innbyrða mikið af víni og bjór.Það var svo gaman að fylgjast með honum því hans samræður voru ekki aðeins í orðum, heldur notaði hann hendurnar og í raun allann líkamann,mér fannst á tímabili eins og hann væri að leika einleik í leikhúsi,svo fékk hann sér sopa inn á milli,þetta var aðalega bjór sem hann drakk, og þegar hann var búin með flöskurnar þá raðaði hann þeim upp eins og hann væri að stilla upp fallegum styttum.Það síðasta sem ég sá til þessa manns var þegar hann strunsaði yfir götuna og að næsta gosbrunni og settist þar niður því næst lét hann hendina renna niður í brunninn og dró upp þungann plastpoka,og viti menn í þessum plastpoka voru bjórdósir, og hann opnaði auðvita eina og fékk sér sopa, segið svo að fólk geti ekki bjargað sér. Þessi litli einleikur minnir mig á það þegar ég var í París á mínum yngi árum þá vorum við tvær vinkonur sem bjuggum í einu herbergi uppi á hanabjálka,við höfðum ekki neinn ískáp, en björguðum okkur með því að setja drykkina og ávextina og það sem þurfti í net og létum netið hanga fyrir utan gluggann,þetta var að vetri til og alltaf vorum við með góða kælingu á því sem við þurftum.

Athugasemdir

[María Anna P Kristjánsdóttir, 22.5.2007 kl. 23:25]

Við fáum góðan mann með Guðlaugi Þór, hann er hörku duglegur, og til hamingju með nyju stjórnina.