María Anna P Kristjánsdóttir

Hugleiðing um haustið..

Ég vaknaði eldsnemma í morgun kl 05:00,til að fara með son minn á sundæfingu,morguninn var kyrrlátur,stjörnuskreyttur himininn með einni sem skein mjög skært.Það heyrðust engin hljóð,aðeins kyrrð morgunsins.Eftir að hafa ekið með hann niður í sundlaugar stóðst ég ekki freistinguna og ók smávegis um bæinn til að njóta mannekla hans á meðan aðrir voru sofandi.Haustið er í allri sinni dýrð,aðeins farið að kólna og laufin byrjuð að falla.Litir haustsins er með því fallegra sem ég sé,enda förum við hjónin reglulega eitthvað , til að njóta litaflóru haustsins,t.d. á Þingvöll.Fljótlega skiptir um skúrir,veturinn kemur í allri sinni dýrð,kuldinn hellist yfir okkur hann smýgur inn,þótt við klæðum okkur vel ekkert dugar,myrkrið kemur smátt og smátt og fellur misvel í fólk,samskipti verða erfiðari.Erfitt verður að komast á milli staða,það verður að skafa nær daglega af bílunum og fyrir þá sem velja hjólið þa´verður notkun þess nær ógjörlegt. Þegar desember nálgast ,byrjum við að sjá ljós út um allt,jú við viljum lýsa upp þann heim sem við lifum í þ.e.skammdegið,ljós í öllu gluggum,það birtir til.Eins og dagurinn er í dag þá er þess virði að njóta hans að fullu,því þeir verða kannski ekki margir svona fallegir.